Ανελκυσθέντα Αεροσκάφη

Μενού

Στην Κατοχή του Μουσείου Π.Α. βρίσκεται αριθμός ιστορικών αεροσκαφών από την περίοδο του Β’ Π.Π.  τα οποία ανασύρθηκαν από την θάλασσα. Αποτελούν μερικά μόνο δείγματα από τα εκατοντάδες αεροσκάφη που κατέπεσαν στις Ελληνικές θάλασσες κατά την διάρκεια του πολέμου και αντιπροσωπευτικά των δυο μεγάλων αντιπάλων και ονομαστικά είναι τα ακόλουθα:

  1. Bristol Blenheim Mk.I με Αριθ. Σειράς L1434, ex-211 Sqn, RAF. Μέρος αυτού Ανελκύστηκε από τις Πρέσπες τον Μάιο του 1993 και αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια ανέλκυσης Ιστορικού Αεροσκάφους για την Π.Α.
  2. Bristol Blenheim Mk.IVF με Αριθ. Σειράς L9044, ex-203 Sqn, RAF. Ανελκύστηκε από την θαλάσσια περιοχή ανοιχτά του Ρεθύμνου τον Ιούλιο 1996.
  3. Junkers Ju. 52/3mg8e με κωδικό 4V+BT και Αριθ. Σειράς 7607, ex-/TG2, Luftwaffe. Ανελκύστηκε από τη Λέρο τον Οκτώβριο του 2003.
  4. Junkers Ju. 87/D3 με κωδικό S7+GM και Αριθ. Σειράς 100375, ex-/St.G, Luftwaffe. Ανελκύστηκε από την θαλάσσια περιοχή Νότια της Ρόδου τον Οκτώβριο του 2006.
  5. Arado Ar. 196/A5 με κωδικό D1+?L και Αριθ. Σειράς 100451, ex-/SAGr. 126 Μοίρα, Luftwaffe. Ανελκύστηκε από την θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ικαρίας και Νάξου τον Φεβρουάριο 2013.

Τα τρία πρώτα από αυτά έχουν συντηρηθεί και εκτίθενται, τα  Bristol Blenheim εντός του υπόστεγου «Λέρος» ενώ το Junkers Ju. 52/3mg8e στο εξωτερικό χώρο του υπόστεγου Συντήρησης.

Τα δυο τελευταία ευρίσκονται σε αποθήκευση προκειμένου να συντηρηθούν.

Ιστορικά Στοιχεία Αεροσκάφους Bristol Blenheim Mk.I

Αεροσκάφος Blenheim Mk.I  κατασκευής εργοστασίου Bristol, και έτος κατασκευής 1940, με αριθμό Σειράς L1434. Το Αεροσκάφος ανήκε στη RAF, 211 Μοίρα που επιχειρούσε από το Α/Δ Τατίου και καταρρίφθηκε στις 13 Απριλίου 1941, όταν κατά τη διάρκεια αποστολής βομβαρδισμού στην Αλβανία χτυπήθηκε από εχθρικά πυρά και κατέπεσε στη Λίμνη Μικρή Πρέσπα . Λόγω της ιστορικής σημασίας του τύπου αλλά και του προσιτού βάθους αποφασίστηκε από το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας η ανέλκυση του αεροσκάφους με σκοπό να μεταφερθεί στο Μουσείο Αεροπορίας. Το καλοκαίρι του 1993 επιχειρήθηκε η ανέλκυση του α/φους από την Ομάδα Υποβρυχίων Αποστολών (ΟΥΑ) της Πολεμικής Αεροπορίας. Για την αποσυναρμολόγηση, μεταφορά και συντήρηση υπεύθυνη ήταν ομάδα μηχανικών του Μουσείου ΠΑ. Ανακτήθηκαν μόνο οι κινητήρες και κάποια τμήματα του αεροσκάφους καθώς η επιχείρηση διακόπηκε λόγω της ανεύρεσης φορτίου βομβών. Σήμερα εκτίθεται τμήμα της δεξιάς πτέρυγας και οι δύο κινητήρες.

Ιστορικά Στοιχεία Αεροσκάφους Bristol Blenheim Mk.IVF

Αεροσκάφος Blenheim Mk.IVF  κατασκευής εργοστασίου Bristol, και έτος κατασκευής 1940, με αριθμό Σειράς L9044 και αριθμό κατασκευής R2/22140. Το Αεροσκάφος ανήκε στη RAF, 203 Μοίρα και καταρρίφθηκε στις 28 Απριλίου 1941, όταν κατά τη διάρκεια αποστολής προστασίας πλοίων που παραλάμβαναν υποχωρούντα Βρετανικά στρατεύματα στην περιοχή Πόρτο Ράφτη Αττικής,  χτυπήθηκε από φίλια Α/Α των πλοίων με αποτέλεσμα να χάσει τον ένα κινητήρα. Το πλήρωμα προσπάθησε να επιστρέψει στη βάση του στην Κρήτη όμως δεν τα κατάφεραν και αναγκάστηκαν να προσθαλασσωθούν 6 μίλια ΒΑ του Ρεθύμνου. Λόγω της ιστορικής σημασίας του τύπου αλλά και του προσιτού βάθους αποφασίστηκε από το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας η ανέλκυση του αεροσκάφους με σκοπό να μεταφερθεί στο Μουσείο Αεροπορίας. Τον Νοέμβριο του 1993 εντοπίστηκε ανοιχτά του Ρεθύμνου σε βάθος 18 μέτρων το ναυάγιο του Blenheim Mk. IVF L9044, ύστερα από υπόδειξη του ερασιτέχνη ψαροντουφεκά Σπύρου Παπακαστρίτσιου.  Όπως διαπιστώθηκε από προκαταρκτικές υποβρύχιες έρευνες της ΜΑΚ το αεροσκάφος βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση διατήρησης. Αν παραβλέψει κανείς τους σπασμένους υαλοπίνακες όλη η δομή του αεροσκάφους ήταν ουσιαστικά άθικτη. Η όλη επιχείρηση διεκπεραιώθηκε σε δύο φάσεις. Το Σεπτέμβριο του 1995 το αεροσκάφος ανελκύθηκε απ’ το βυθό και ρυμουλκήθηκε στα αβαθή ύδατα του λιμανιού του Ρεθύμνου απ’ όπου ανασύρθηκε με γερανό τον Ιούλιο του 1996.

Το α/φος μεταφέρθηκε στο Μουσείο Π.Α. όπου αποσυναρμολογήθηκε και ξεκίνησε σταδιακά ο καθαρισμός του, μια διαδικασία που κράτησε μέχρι το  1998. Το α/φος συναρμολογήθηκε  και τοποθετήθηκε σε σταθερή βάση όπου και εκτίθεται μέχρι σήμερα.

Ιστορικό Ανέλκυση Α/Φ Junkers 52

Στις 3 Οκτωβρίου 2003 πραγματοποιήθηκε από την ΠΑ η ανέλκυση ενός ιστορικού μεταγωγικού αεροσκάφους (Α/Φ) τύπου JUNKERS 52/3mg8e από τη θαλάσσια περιοχή της Ν. Λέρου. Η ανέλκυση έγινε από υποβρύχιους συντηρητές εγκαταστάσεων, μέλη της Κινητής Ομάδας Συντήρησης Υποβρύχιων και Θαλάσσιων Εγκαταστάσεων (ΚΟΣΥΘΕ) της ΠΑ.

Το Αεροσκάφος καταρρίφθηκε στις 13η Νοεμβρίου 1943, κατά τη δεύτερη ημέρα των επιχειρήσεων της Μάχης της Λέρου. Είχε προηγηθεί την προηγούμενη ημέρα ρίψη 400 Γερμανών αλεξιπτωτιστών, σε μια παράτολμη επιχείρηση, στην εξαιρετικά στενή ζώνη ρίψης (στενό Ράχη), μεταξύ του κόλπου των Αλίντων και Γούρνας. Παρά τις εκτεταμένες απώλειες, οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα προγεφύρωμα, προκειμένου να καταλάβουν το κεντρικό τμήμα του νησιού, με αποτέλεσμα να το αποκόψουν στα δύο. Τελικά, οι αλεξιπτωτιστές κατάφεραν να βρεθούν στον κύριο δρόμο, που ενώνει το Παρθένι με την Αγία Μαρίνα και να πετύχουν τον αντικειμενικό τους σκοπό.

Λόγω του μεγάλου μουσειακού ενδιαφέροντος που παρουσιάζει το εν λόγω αεροσκάφος, η Πολεμική Αεροπορία αποφάσισε την ανέλκυσή του. Μετά από επί τόπου έρευνα και βιντεοσκόπηση του Αεροσκάφους, έγινε συλλογή όλων των απαραίτητων στοιχείων, που θα βοηθούσαν στη σχεδίαση της αποστολής. Η αρμόδια Διεύθυνση Δημοσίων Σχέσεων του ΓΕΑ, κατόπιν επιτελικού συντονισμού με όλους τους αρμόδιους φορείς, προέβη στις απαιτούμενες ενέργειες για το λεπτομερή σχεδιασμό και καθορισμό τρόπων ενεργείας της όλης επιχείρησης.

Συγκεκριμένα οι φορείς με τους οποίους συνεργάστηκε είναι:

  • Η Διοίκηση Αεροπορικής Υποστήριξης (ΔΑΥ) με τη Μονάδα Αεροπορικών Κατασκευών (ΜΑΚ) για την επιχειρησιακή χρησιμοποίηση της ΚΟΣΥΘΕ, για την εκτέλεση της ανέλκυσης.
  • Η Διοίκηση Αεροπορικής Εκπαίδευσης (ΔΑΕ) και το Μουσείο ΠΑ με βοήθεια του Κρατικού Εργοστασίου Αεροσκαφών (ΚΕΑ), για τη συντήρηση-αποκατάσταση στην αρχική του μορφή και τη μεταφορά του στο Μουσείο Πολεμικής Αεροπορίας.
  • Το ΥΕΝ με το Λιμενικό Σώμα, ως αρμοδίου φορέα επιτήρησης στην περιοχή των καταδύσεων.
  • Το Πολεμικό Ναυτικό για τη παραχώρηση τεχνικής βάσης συντήρησης «ΥΝΤΕΛ», με όλες τις ευκολίες που διαθέτει, για την εκτέλεση του αρχικού σταδίου συντήρησης και αποσυναρμολόγηση του Αεροσκάφους.
  • Η Δημοτική Αρχή του Δήμου Λέρου, με τους λοιπούς τοπικούς φορείς.

Από πλευράς ΔΑΥ, ΜΑΚ και ΚΟΣΥΘΕ εκπονήθηκε ακριβές επιχειρησιακό σχέδιο καταδύσεων. Ελήφθησαν υπόψη όλοι οι παράγοντες που θα επηρέαζαν το καταδυτικό πρόγραμμα, όπως το βάθος των 41 μέτρων, οι απαιτούμενες αποσυμπιέσεις, οι διαστάσεις του Αεροσκάφους και ο απαιτούμενος χρόνος πρόσδεσης, με γνώμονα την τήρηση τα οριζόμενων μέτρων ασφάλειας, σύμφωνα με το US NAVY DIVING MANUAL. Την ομάδα επάνδρωσε και καταδυτικός Ιατρός με μέριμνα του οποίου αξιοποιήθηκε όλο το καταδυτικό υλικό. Παράλληλα, το Μουσείο της ΠΑ προμηθεύτηκε όλα τα απαραίτητα υλικά όπως υγρά και κατάλληλα εργαλεία προκειμένου να εξασφαλίσει τον καθαρισμό και την αρχική συντήρηση του Αεροσκάφους.

Η όλη επιχείρηση άρχισε με βιντεοσκόπηση του ναυαγίου από την ΚΟΣΥΘΕ με σκοπό την εύρεση του βέλτιστου τρόπου ασφαλούς ανέλκυσης. Εξετάστηκαν πολλές προτάσεις ανάρτησης, επελέγη ως προσφορότερη η μέθοδος ανέλκυσης με συρματόσχοινα και ιμάντες από τα ισχυρότερα σημεία ανάρτησης της δομής του Αεροσκάφους, καθώς και η χρήση πλωτού γερανού.

Οι καταδύσεις με σκοπό την πρόσδεση του Αεροσκάφους από τα προγραμματισμένα σημεία ήταν καθημερινές. Η διάρκεια παραμονής στο βυθό ανέρχονταν από 10 έως 12 λεπτά. Η χρήση του DIVE COMPUTER ήταν βοηθητική και η κάθε προγραμματισμένη κατάδυση δεν απέκλινε σε χρόνους της αρχικά σχεδιαζόμενης από την επιφάνεια. Για το σκοπό, οι άνδρες της ΚΟΣΥΘΕ πραγματοποίησαν εβδομήντα καταδύσεις και συνολικό χρόνο κατάδυσης είκοσι δύο ώρες.

Σημαντική συνδρομή, όσον αφορά την επιβάρυνση του προσωπικού με άζωτο και μείωση στο ελάχιστο της πιθανότητας εμφάνισης νόσου δυτών, ήταν και η κατάλληλη χρησιμοποίηση του υποβρύχιου οχήματος ROV σε καταδύσεις όπου απαιτούσαν πολύ μεγάλο χρόνο παραμονής στο βάθος των 41 μέτρων. Παράλληλα, ο DIVE MASTER είχε το πλεονέκτημα της πλήρους εικόνας της συνολικής κατάστασης στο βυθό (real time). Παράλληλα, η χρησιμοποίηση μάσκας Full Face και ενδοεπικοινωνίας των υποβρύχιων συντηρητών και του DIVE MASTER επιφάνειας, διευκόλυνε τις περιπτώσεις όπου υπήρχε απαίτηση για κινήσεις ακριβείας. Η χρήση επίσης ειδικών αλεξιπτώτων ανέλκυσης διευκόλυνε στον υπολογισμό και τη τελική τακτοποίηση όλων των συρματόσχοινων και ιμάντων που χρησιμοποιήθηκαν.

Όλα τα ανωτέρω όπως φαίνεται τόσο στις υποβρύχιες όσο και στις εξωτερικές φωτογραφίες, οδήγησαν στην εξαιρετική ακρίβειας ζύγιση όλων των μεταλλικών συρματόσχοινων, με σκοπό την δημιουργία μιας τελικής «γάσας», όπου με ασφάλεια θα πραγματοποιείτο το τελικό δέσιμο στη «μπίγα» του πλωτού γερανού.

Κατά την ημέρα της ανέλκυσης και δεδομένης της κατάστασης του κεντρικού κινητήρα ο οποίος ήταν μερικά αποκομμένος από το υπόλοιπο Αεροσκάφους, προβλέφθηκαν όλες οι ενέργειες οποίες θα έπρεπε να γίνουν σε περίπτωση, που κατά την διαδικασία ανέλκυσης ο κεντρικός κινητήρας λόγω της αγκύρωσής του στο πυθμένα («βεντουζάρισμα σε άμμο») άλλαζε όλη τη προβλεπόμενη ασφαλή γεωμετρία ανέλκυσης και οδηγούσε σε ανισοκατανομή των δυνάμεων ανέλκυσης με συνέπεια την καταστροφή του Αεροσκάφους . Αυτό αποτέλεσε και μία επικίνδυνη στιγμή για την όλη φάση της ανέλκυσης και δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή. Για το σκοπό, αυτό το ROV ήταν συνεχώς σε κατάδυση, μπροστά από το κεντρικό κινητήρα, και παρακολουθούσε όλη τη διαδικασία ανέλκυσης ενώ η ενδοεπικοινωνία με τους άνδρες της ΚΟΣΥΘΕ ήταν άμεση.

Πράγματι, κατά τη φάση της ανέλκυσης διαπιστώθηκε άμεσα μέσω του ROV ότι ο κεντρικός κινητήρας είχε αγκυρώσει ισχυρά στο πυθμένα και απεσπάσθη τελικά από το υπόλοιπο σώμα του Αεροσκάφους, στο οποίο σκοπίμως είχε δεθεί με ιμάντα μικρής αντοχής και όχι με συρματόσχοινο. Όταν ολοκληρώθηκε επιτυχώς η ανέλκυση και ασφαλίσθηκε το Αεροσκάφος ακολούθησαν καταδύσεις με σκοπό την ανέλκυση και του κεντρικού κινητήρα. Σημειώνεται ότι λόγω της κάλυψής του με άμμο διατηρήθηκαν σε άριστη κατάσταση ακόμη και ο χρωματισμός της καμπάνας της προπέλας του κινητήρα με εμφανή τη τελευταία ημερομηνία επιθεώρησης του κινητήρα του Αεροσκάφους.

Μετά την είσοδο και ασφάλιση του Αεροσκάφους στον πλωτό γερανό, ευρέθησαν τα οστά ενός μέλους του πληρώματος, στο πίσω μέρος της ατράκτου. Μερίμνη του καταδυτικού Ιατρού της ομάδας έγιναν όλες οι απαραίτητες ενέργειες ανάκτησής τους.

Την επομένη, το Αεροσκάφος μεταφέρθηκε στην ΥΝΤΕΛ, όπου άμεσα οι τεχνικοί του ΚΕΑ και Μουσείου της ΠΑ ανέλαβαν το επίπονο έργο της συντήρησης. Μετά την ολοκλήρωση του αρχικού σταδίου συντήρησης – αποσυναρμολόγησης στην Λέρο, το Αεροσκάφος μεταφέρθηκε στο Μουσείο της Πολεμικής Αεροπορίας, όπου και θα ολοκληρωθούν οι εργασίες συντήρησης – αποκατάστασης στην αρχική του μορφή.

Ιστορικά Στοιχεία Αεροσκάφους Junkers Ju. 87D-3/Trop STUKA

Σύμφωνα με τα Βρετανικά, Αμερικανικά και Γερμανικά ιστορικά αρχεία, το αεροσκάφος καταρρίφθηκε στις 9 Οκτώβριο 1943, κατά τη διάρκεια των εκτεταμένων αεροναυτικών επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή της Δωδεκανήσου προκειμένου να εμποδιστή η κατάληψή της από τους Γερμανούς . Ανήκε στην δύναμη 25 αεροσκαφών της II/St.G3 (Stuka Geschwader) Μοίρα Stuka με έδρα το Άργος, και αποστολή τον βομβαρδισμό της Βρετανικής ναυτικής δύναμης η οποία έπλεε στα στενά της Καρπάθου με επικεφαλής το καταδρομικό H.M.S. Carlisle (Captain H. F. Nalder, R.N.) τα αντιτορπιλικά  H.M.S. Panther, Petard, Rockwood και το Ελληνικό αντιτορπιλικό Miaoulis (Captain K. Nikitiadis, R.H.N.). Η Βρετανική ναυτική δύναμη κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στο Αιγαίο προστατεύονταν με αεροπορική κάλυψη από αμερικανικά αεροσκάφη μακράς ακτίνας δράσης P-38 Lightning των 1st and 14th Fighter Groups of 12 th US Fighter Wing τα οποία μεταστάθμευσαν από τη βάση τους στην Τυνησία στο Gambut της Λιβής κοντα στο Tobruk, με εντολή του στρατηγού Eisenhower. Στις 9 Οκτωβρίου σχηματισμός επτά P-38s Lightning της 37th FSQ / 14th FGp USSAF, υπό τον Επισμηναγό W. Leverette, απογειώθηκε στις 10:30 για να συναντήσει την Βρετανική ναυτική δύναμη στις 12:15 αντικαθιστώντας το 1st FGp / 12th US FW το οποίο προστάτευε τη ναυτική δύναμη από τις πρώτες πρωινές ώρες.

Κατά τη διάρκεια αυτής της αλλαγής μεσολάβησε ένα κενό δεκαπέντε περίπου λεπτών, κατά το διάστημα αυτό, στις 11:55 τα πλοία δεχτήκαν την επίθεση 26 Junkers Ju. 87D-3/Trop STUKA της I/St.G3 τα οποία είχαν απογειωθεί από τα Μέγαρα. Από την επίθεση υπέστη σοβαρές ζημιές το καταδρομικό H.M.S. Carlisle ενώ το αντιτορπιλικό H.M.S. Panther  βυθίστηκε. Παρά το πολύ ισχυρό αντιαεροπορικό μπαράζ που αντέταξαν τα πλοία η I/St.G3 αποχώρησε σχεδόν αλώβητη με μόνη απώλεια το αεροσκάφος Ju. 8D4 με κωδικό αριθμό S7+AK και αριθμό κατασκευής (Werk Nummer) 100461 των Unteroffizier Martens (Πιλότος) και του ασυρματιστή του Oberfeldwebel Kröger της 2ης  Μοίρας Ι/StG3 .

Κατά τη διάρκεια της επίθεσης  η 37th FSQ / 14th FGp υπό τον Επισμηναγό W. Leverette στις 12:00 πλησίαζε ανοικτά της Καρπάθου από όπου μπορούσαν να δουν τα Βρετανικά πλοία.  Ο Leverette παρατήρησε το καπνό από τα προσβληθέντα πλοία όμως η Μοίρα ήταν ακόμη μακριά για να επέμβει.   Τα P-38 Lightning  πλησίαζαν στην νηοπομπή από ΝΔ, ο χρόνος πτήσης από την Κάρπαθο ως τα πλοία  ήταν 10 λεπτά, χρόνος κατά τον οποίο τα αεροσκάφη ανήλθαν σε ύψος 8000’. Εν τω μεταξύ η δύναμη των 25 αεροσκαφών της II/St.G3 πλησίαζε από τα ΒΔ σε ύψος 10000’, με την αερομαχία να είναι πλέον αναπόφευκτη.

Μόλις οι πιλότοι των P-38 Lightning  αντελήφθησαν το Γερμανικό σχηματισμό, ο Leverette έστειλε το σμήνος 3 αεροσκαφών του Υποσμηναγού Blue να περιπολούν υψηλότερα για ασφάλεια και εκείνος οδήγησε τα υπόλοιπα εναντίον των αργοκίνητων STUKA τα οποία αντιληφθέντα τα εχθρικά μαχητικά απέρριψαν τις βόμβες τους και με ελιγμούς προσπάθησαν να αποφύγουν την καταστροφή. Ο Επισμηναγός W. Leverette πετώντας με το P-38 Lightning “Stingeree”, και αριθμό ουράς 81 στην αερομαχία αυτή κατέρριψε 7  STUKA ενώ ένα ακόμη κατέρριψε ο παραστάτης του.

Η II/St.G3 απώλεσε οκτώ συνολικά Ju-87D-3/Trop από τα οποία τα 6 από αυτά έπεσαν στη θάλασσα και δύο πραγματοποίησαν αναγκαστική προσγείωση στη ξηρά. Από τα στοιχεία που βρέθηκαν στην άτρακτο του αεροσκάφους διαπιστώθηκε ότι  πρόκειται για το αεροσκάφος Junkers Ju. 87D-3/Trop STUKA με κωδικό αριθμό S7+GM και αριθμό κατασκευής (Werk Nummer) 100375, με πλήρωμα τους Lt. Rolf Metzger & Uffz. Hans Sopnemann, και είναι ένα από τα επτά θύματα του Leverette πιθανότατα το τέταρτο ή το έκτο.

Ιστορικά Στοιχεία Αεροσκάφους Arado Ar.196Α-5

Το αεροσκάφος  Arado Ar.196Α-5 του Μουσείου με Wk.-Nm. 100451 και κωδικό D1+?L  κατασκευάστηκε  στις 19/12/1943 και ανήκε στη 3./SAGr. 126 Μοίρα, στις 23 Ιουλίου 1944 εκτελούσε αποστολή προστασίας του στολίσκου UJ2110 εκ τεσσάρων σκαφών  τα οποία απέπλευσαν από το Καρλόβασι της Σάμου με προορισμό τον Πειραιά μέσο Σύρου .

Το Arado Ar.196Α-5 περί την 08:50 εντοπίστηκε 10 μίλια ανατολικά της Μυκόνου σε ύψος 1500’ και απόσταση 5 μίλια  από σμήνος έξι Beaufighter Μκ.Χ της 603 Μοίρας της RAF που έδρευε στη Αίγυπτο, υπό την ηγεσία του F/Lt. A.G. Deck DFC. Κατά την αερομαχία που ακολούθησε το Arado Ar.196Α-5 πέτυχε να αποφύγει τις τρείς πρώτες επιθέσεις όχι όμως την τετάρτη που έβαλε φωτιά στους πλωτήρες του.

Το αεροσκάφος  Arado Ar.196Α-5 προσθαλασσώθηκε επιτυχώς στην θαλάσσια περιοχή με στίγμα 37°30’Ν και 25°34’Ε και το πλήρωμα του το εγκατέλειψε με ασφάλεια, ενώ το ίδιο το αεροσκάφος αμέσως μετά δέχτηκε τα πυρά από το Beaufighter Μκ.Χ ΝΕ413/P του F/Lt. A.G. Deck DFC και βυθίστηκε.

Κατά τη διάρκεια της αερομαχίας το Beaufighter Μκ.Χ NE494/A χτυπήθηκε από τα ανταποδοτικά πυρά του πολυβολητή/παρατηρητή  του Arado Ar.196A-5 αναγκάζοντας το πλήρωμα του, Flg/Off. Cas de Bounevialle  και Flt/Sgt. Gillie Potter,  να προσθαλασσωθεί και το πλήρωμα να διασωθεί.