Η πρώτη προσπάθεια υλοποίησης του project προέβλεπε την ανάληψή του από την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ), προκειμένου να επιτευχθεί καλύτερη πιστοποίηση του ειδικού διακόσμου (βαφή κάθετου σταθερού και επικόλληση επί αυτού αυτοκόλλητης παράστασης Ηρακλή, επιλογή που προτάθηκε προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δεσμευτικοί χρόνοι ολοκλήρωσης του έργου) επάνω στο αεροσκάφος. Όπως θυμάται ο Αρχιμηχανικός της 356 ΜΤΜ (κατά την περίοδο υλοποίησης του σχεδίου), Σμηναγός (ΤΑΜ) Χατζηγεωργίου Γεώργιος: «Έγινε εξαρχής κατανοητό ότι η εργασία αυτή, αν και θα μπορούσε να γίνει σε επίπεδο Μοίρας, καθώς υπήρχε προσφορά και θέληση στο εσωτερικό της 356 ΜΤΜ, εντούτοις η εκτέλεσή της από ένα οργανωμένο συνεργείο-χρωστήριο ενός εργοστασίου θα επιτύγχανε καλύτερο αποτέλεσμα σε μικρότερο χρόνο. Μάλιστα, είχαμε προνοήσει ακόμη και για τη δημιουργία εναλλακτικού (back-up) αεροσκάφους, υλοποιώντας τον ίδιο ακριβώς διάκοσμο σε ένα άλλο C-130H της Μοίρας, στο 751, ώστε να έχουμε καλύψει ακόμη και την περίπτωση όπου κάτι θα πήγαινε στραβά στο πρώτο διακοσμημένο Hercules! Ωστόσο, η προσφορά της ΕΑΒ κρίθηκε οικονομικά ασύμφορη, ενώ μεταξύ άλλων απαιτούσε και την καθήλωση του αεροσκάφους στο έδαφος για διάστημα 10 ημερών, κάτι πρακτικά… αδιανόητο για τα δεδομένα της 356 ΜΤΜ!».
Ως αποτέλεσμα, η πρώτη αυτή προσπάθεια διακόσμησης του αεροσκάφους τελικά δεν καρποφόρησε, ενώ ως παράπλευρη συνέπεια είχε και την απώλεια πολύτιμου χρόνου. Η τελευταία αυτή λίγο έλλειψε να οδηγήσει σε οριστική εγκατάλειψη του project, καθώς θεωρήθηκε ότι δεν υπήρχε πλέον επαρκής χρόνος για εξεύρεση εναλλακτικής λύσης. Ωστόσο, πολύ σύντομα, η 356 ΜΤΜ κατάφερε να εντοπίσει άλλη, ιδιωτική εταιρεία που δεσμευόταν να αναλάβει το όλο εγχείρημα με σημαντικά καλύτερη οικονομική πρόταση και δυνατότητα ολοκλήρωσης του έργου εντός πολύ πιεστικών χρονοδιαγραμμάτων, ενώ παράλληλα διέθετε και κάποια περιορισμένη εμπειρία σε τεχνική αυτοκόλλητης διακόσμησης αεροσκαφών (πολιτικής/γενικής αεροπορίας), κυρίως στη μορφή λογοτύπων. Η πρόταση αυτή τελικώς έτυχε της αποδοχής της ΔΑΥ και έτσι το ούτως ή άλλως δύσκολο αυτό εγχείρημα ξεκίνησε με ακόμη δυσκολότερες (χρονικές) προϋποθέσεις.
Ο εμπνευστής του ειδικού διακόσμου, Ανθυπασπιστής (ΤΜΣ) Δημήτριος Σπάρος, εξηγεί στο HAFy: «Γενικότερα εμείς εδώ στην 356 Μοίρα έχουμε έναν πολύ βασικό περιορισμό που δεν συναντάται στις πολεμικές Μοίρες: την έλλειψη διαθέσιμου χρόνου! Δεν μπορούμε να καθηλώσουμε ένα C-130 για να το διακοσμήσουμε. Κάτι τέτοιο αποτελεί όχι απλά πολυτέλεια, αλλά κάτι το εντελώς αδιανόητο για τους ρυθμούς της Μοίρας. Το C-130 δεν είναι Phantom να πεις, εντάξει θα το καθηλώσω ένα μήνα για να το διακοσμήσω χωρίς να επηρεάσω αρνητικά το υπόλοιπο έργο της πολεμικής Μοίρας. Εδώ, μια τέτοια καθήλωση επηρεάζει εμφανώς και σε μεγάλο βαθμό το επιχειρησιακό και εκπαιδευτικό έργο της 356 ΜΤΜ. Ως αποτέλεσμα, στην περίπτωσή μας έπρεπε να κινηθούμε έγκαιρα, γρήγορα και αποτελεσματικά, δίχως περιθώρια για “λάθη”, αλλαγές ή τροποποιήσεις».
Ενδεικτικό της χρονικής πίεσης υπό το καθεστώς της οποίας ξεκίνησε η υλοποίηση του διακόσμου είναι το γεγονός ότι, παρόλο που τα αρχικά σχέδια της Μοίρας των C-130 καλούσαν σε ολοκλήρωση της ειδικής διακόσμησης του Hercules και τη διάθεσή του για πτήσεις μία τουλάχιστον εβδομάδα πριν από την αναχώρησή του για το RIAT της Αγγλίας (στις 12 Ιουλίου 2007), στην πραγματικότητα, μία εβδομάδα πριν από την ημερομηνία αυτή το αεροσκάφος δεν είχε λάβει ούτε ένα τετραγωνικό εκατοστό ειδικής διακόσμησης! Ο λόγος που η Μοίρα επιθυμούσε διακαώς να έχει αυτή τη μία εβδομάδα στη διάθεσή της δεν ήταν βέβαια άλλος από το να μπορέσει να δοκιμάσει την αντοχή του αυτοκόλλητου διακόσμου σε πραγματικές συνθήκες πτήσεως. Και όπως η πορεία των γεγονότων στη συνέχεια θα απεδείκνυε η αγωνία της αυτή είχε βάση. Γιατί, όταν το 752 επέστρεψε στην πίστα της Ελευσίνας μετά τις δύο δοκιμαστικές πτήσεις που εκτέλεσε με τη νέα εμφάνισή του, οι εμπνευστές του διακόσμου προβληματίστηκαν και αγχώθηκαν, καθώς και στις δύο περιπτώσεις υπήρχαν σημεία του που είχαν «σκάσει» εν πτήση. Φυσικά, στα σημεία αυτά η επέμβαση ήταν άμεση για την αντικατάστασή τους με νέες αυτοκόλλητες επιφάνειες, μια εργασία που και στις δύο περιπτώσεις ολοκληρώθηκε γύρω στις… 03:00 τα χαράματα!
Αλλά ας δούμε καλύτερα από την αρχή το χρονικό αυτής της μεταμόρφωσης του αεροσκάφους. Πέμπτη, 5 Ιουλίου 2007 και η μεγάλη στιγμή έχει έλθει. Στις 07:00 το πρωί εκείνης της ημέρας ξεκίνησε η εφαρμογή της ειδικής διακόσμησης από το εξειδικευμένο εξαμελές προσωπικό ιδιωτικής εταιρείας, υπό τις οδηγίες και τη στενή επίβλεψη του εμπλεκομένου team της 356 ΜΤΜ (Ανθυπασπιστές Δημήτριος Σπάρος, Κων/νος Σερέτης και Ιωάννης Δόξας), το οποίο παράλληλα ανέλαβε και την παροχή κάθε δυνατής διευκόλυνσης σχετικά με απαιτήσεις σε εξοπλισμό υποστήριξης (κλίμακες, πλατφόρμες, φωτισμούς κ.ά.). Είχε, βέβαια, προηγηθεί η προετοιμασία του αεροσκάφους για την επικόλληση του διακόσμου, στο πλαίσιο της οποίας δεν υπήρξε απαίτηση αποχρωματισμού (και ασταρώματος) του κάθετου πτερώματος του αεροσκάφους παρά μόνο καλή πλύση αυτού. Ιδίως στις επιφάνειες ενδιαφέροντος που βρίσκονταν πίσω από την οριζόντια πτέρυγα, προκειμένου να αφαιρεθούν οι ρύποι που είχαν επικαθήσει σε αυτές, κυρίως από την εκτόνωση των αερίων των κινητήρων.
Βέβαια, το αεροσκάφος που η Μοίρα επέλεξε ως το «εκλεκτό» της για να αναλάβει τη διεθνή προβολή της Ελλάδας και της ΠΑ δεν ήταν και ιδιαίτερα καταπονημένο ούτε εσωτερικά ούτε και εξωτερικά. Και αυτό γιατί ακολουθώντας πιστά τον κανόνα που ισχύει σε τέτοιες περιπτώσεις, το 752 επιλέχθηκε ακριβώς διότι τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο αποτελούσε εκείνο το C-130H που είχε πιο πρόσφατα ολοκληρώσει προγραμματισμένη εργοστασιακή συντήρηση (PDM: Programmed Depot Maintenance), μέρος της οποίας ήταν και η επανάχρωση του αεροσκάφους (μια διαδικασία που λαμβάνει χώρα κάθε δεύτερη PDM, ήτοι κάθε… 12 χρόνια!).
Η όλη διαδικασία όμως αποδείχθηκε κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση κι έτσι σιγά-σιγά και καθώς οι ώρες περνούσαν, η ημέρα έδωσε τη θέση της στη νύχτα και οι προβολείς του υποστέγου συντήρησης της 356 ΜΤΜ –«εντός» του οποίου πραγματοποιούνταν η «μετάλλαξη» του Ηρακλή– ζεστάθηκαν για τα καλά. Κανείς όμως δεν φαινόταν να δυσανασχετεί υπό την πίεση του εγχειρήματος, καθώς όσο η αρχική ιδέα έπαιρνε σταδιακά μορφή, τόσο το θέαμα γινόταν ολοένα και πιο απολαυστικό. Ένα θέαμα που η πρώτη φάση του ολοκληρώθηκε τελικά στις 03:00 τα χαράματα της Παρασκευής 6 Ιουλίου με την ολοκλήρωση της εφαρμογής όλων των επιμέρους αυτοκόλλητων επιφανειών και στις δύο πλευρές του κάθετου σταθερού του C-130. Λίγες ώρες αργότερα και δουλεύοντας πλέον υπό το φως της ημέρας, σειρά είχε το sealing των αυτοκόλλητων, με χρήση μιας ειδικής ουσίας που επέτρεπε τον πολυμερισμό των αυτοκόλλητων τμημάτων επί των εφαπτόμενων επιφανειών του αεροσκάφους, γεγονός που θα διασφάλιζε τη μη αποκόλληση του διακόσμου στη διάρκεια μιας πτήσεως.
Ακολούθησε η υποχρεωτική καθήλωση του αεροσκάφους στο έδαφος για 48 ώρες (σαββατοκύριακο) και τη Δευτέρα 9 Ιουλίου όλα ήταν έτοιμα για την πρώτη μεγάλη δοκιμασία του αεροσκάφους: τον έλεγχο της αντοχής του αυτοκόλλητου διακόσμου εν πτήση! Θυμίζουμε στο σημείο αυτό ότι η συγκεκριμένη περίπτωση συνιστά την πρώτη φορά που τέτοιου μεγέθους αυτοκόλλητο εφαρμόστηκε σε ελληνικό αεροσκάφος και, ως εκ τούτου, η αγωνία για την έκβαση της δοκιμασίας ήταν σε υψηλά επίπεδα. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι η δοκιμασία αυτή ήταν πλήρως… επιχειρησιακή, με την έννοια ότι το μεγαλύτερο επετειακά διακοσμημένο αεροσκάφος στην ιστορία της ΠΑ απογειώθηκε νωρίς το πρωινό της 9ης Ιουλίου, για να εκτελέσει το τακτικό νότιο δρομολόγιο της Μοίρας, που συνδέει την Ελευσίνα με μια σειρά αεροδρόμια της νότιας και ανατολικής Ελλάδας. Ύστερα από αρκετές ώρες πτήσης και την έκδηλη ανυπομονησία του team της 356 ΜΤΜ που περίμενε να δει τα αποτελέσματα στην έδρα της Μοίρας, το επετειακό C-130H επέστρεψε το μεσημέρι στην Ελευσίνα, με την αγωνία να κορυφώνεται τόσο για το πλήρωμά του όσο –και πολύ περισσότερο– για τους εμπνευστές και δημιουργούς του διακόσμου. Η άμεση επιθεώρηση της κατάστασης του αεροσκάφους μετά την ακινητοποίησή του στην πίστα της 356 ΜΤΜ γέμισε με ικανοποίηση τους συντελεστές του εγχειρήματος. Οι μοναδικές… απώλειες περιορίζονταν σε δύο σκασίματα του αυτοκόλλητου στην περιοχή όπου η κεραία του VOR συναντά το κάθετο σταθερό πτέρωμα του αεροσκάφους.
Το ίδιο βράδυ οι προβληματικές περιοχές αντικαταστάθηκαν από νέα τμήματα αυτοκόλλητου και το επόμενο πρωινό (Τρίτη 10 Ιουλίου) το αεροσκάφος εκτέλεσε και δεύτερη δοκιμαστική πτήση δοκιμάζοντας εσκεμμένα τις αντοχές του διακόσμου σε ελαφρά υψηλότερες ταχύτητες πτήσης, στα πλαίσια και πάλι κανονικής αποστολής της Μοίρας. Ωστόσο, με την επιστροφή του στην Ελευσίνα τα αποτελέσματα της δοκιμής προβλημάτισαν το team, καθώς αποδείχθηκε ότι όλος ο διάκοσμος άντεξε το test πλην των δύο ίδιων και πάλι περιοχών που είχαν αποτύχει και στην πρώτη δοκιμαστική πτήση.
Πολύ γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι η αιτία για τα σκασίματα του αυτοκόλλητου διακόσμου στα συγκεκριμένα σημεία ήταν το διαφορετικό, πορώδες υλικό (υαλοΰφασμα) που συναντάται εκεί (χαρακτηριστικό παραλληλόγραμμο διαγώνιο patch επί του κάθετου σταθερού το οποίο είναι διαπερατό στην ακτινοβολία) και το οποίο δεν επέτρεπε την ομαλή επικάθιση του αυτοκόλλητου. Σημειώνεται στο σημείο αυτό ότι η υπόλοιπη επιφάνεια του κάθετου σταθερού είναι μεταλλική, βαμμένη με mat χρώμα το οποίο, καίτοι δεν αποτελεί τη βέλτιστη επιλογή για την εφαρμογή αυτοκόλλητου (όπως θα ήταν για παράδειγμα στην περίπτωση gloss χρωματισμού του), εντούτοις προσφέρει μια σχετικά ομοιόμορφη υφή επιφάνειας. «Το πρόβλημά μας ήταν η έλλειψη χρόνου μέχρι την αναχώρηση του αεροσκάφους για το εξωτερικό, γιατί, αν είχαμε εντοπίσει από την πρώτη κιόλας δοκιμαστική πτήση που ήταν το πρόβλημα, θα μπορούσαμε να προετοιμάσουμε κατάλληλα τις συγκεκριμένες προβληματικές περιοχές του κάθετου σταθερού προτού ξαναβάλουμε νέα αυτοκόλλητα επάνω του και τότε το αποτέλεσμα θα ήταν σίγουρα καλύτερο και λιγότερο ανησυχητικό», εξηγεί ο τότε Αρχιμηχανικός της 356 ΜΤΜ.
Και στις δύο αυτές δοκιμαστικές πτήσεις του διακόσμου η τακτική που ακολουθήθηκε ήταν η φωτογράφιση των προβληματικών σημείων του, η εκ νέου εκτύπωση των συγκεκριμένων τμημάτων στην ειδική αυτοκόλλητη μεμβράνη και στη συνέχεια η αντικατάστασή τους. Την Τετάρτη 11 Ιουλίου η ομάδα διακόσμησης του αεροσκάφους χρειάστηκε να δαπανήσει όλη την ημέρα στην ολοκλήρωση του project. Όταν τελικώς το 752 έλαβε την τελική μορφή του και τις επιδιορθώσεις στα προβληματικά σημεία του διακόσμου του, το φως της ημέρας είχε ήδη παραδώσει τη θέση του στο σκοτάδι και σε λίγες ώρες το Hercules θα έπρεπε να εγκαταλείψει το γνώριμο χώρο της Ελευσίνας και του ελληνικού FIR. Ο Ανθυπασπιστής (ΤΤΗ) Δόξας Ιωάννης της 356 ΜΤΜ, μέλος της ομάδας διακόσμησης του C-130 θυμάται χαρακτηριστικά: «Όσοι συμμετείχαμε από τη Μοίρα και από την ιδιωτική εταιρία, δουλέψαμε όλοι ως μια ομάδα με αντικειμενικό σκοπό την ασφαλή τοποθέτηση των αυτοκόλλητων κομματιών επάνω στις επιφάνειες του αεροπλάνου. Το στοίχημα και ο στόχος ήταν κοινός για όλους μας: να υλοποιήσουμε το project που είχαμε αναλάβει μέσα σε πολύ “στενά” χρονικά πλαίσια. Ως team της 356 ΜΤΜ είχαμε αναλάβει το κομμάτι της υποστήριξης της ιδιωτικής εταιρείας με ό, τι μέσα διέθετε η Μοίρα –σε συνεργασία και με την 112ΠΜ– συμβάλλοντας επιπλέον και στην επίβλεψη της προόδου των εργασιών της επάνω στο αεροπλάνο. Η ομαδικότητα και ο συγχρονισμός ήταν υποδειγματικός, αφήνοντας στο τέλος των εργασιών τα μέλη της εταιρίας με τις καλύτερες εντυπώσεις για τη συνεργασία, το ομαδικό πνεύμα και την ταχύτητα διεκπεραίωσης των εργασιών που έγιναν, χαρακτηριστικά γνώριμα άλλωστε για τους τεχνικούς της 356ΜΤΜ!».
Ξημερώματα Πέμπτης, 12 Ιουλίου 2007 και η στιγμή της αλήθειας είχε φτάσει. Η στιγμή όπου θα κρινόταν πλέον η επιτυχία η μη της όλης προσπάθειας: η πρώτη διεθνής εμφάνιση του αεροσκάφους! Καθώς το πλήρωμα του 752 ολοκλήρωνε τις τελευταίες ετοιμασίες και απαιτούμενες διαδικασίες προ της απογείωσης με προορισμό την Αγγλία, αυτό που ιδιαίτερα ανησυχούσε τα στελέχη της 356 ΜΤΜ ήταν ότι δεν είχαν την ευκαιρία να βεβαιωθούν για το εάν το ιπτάμενο έργο τέχνης –που είχαν φιλοτεχνήσει μόλις ελάχιστες ώρες πριν– θα άντεχε δίχως απώλειες το μακρύ και επίφοβο ταξίδι μέχρι το Fairford!
