Έμβλημα

To πλήρες ρητό από τη χαμένη τραγωδία του Ευριπίδη, “Αντιόπη”, από την οποία διασώθηκαν πάρα πολύ λίγα αποσπάσματα, έχει ως εξής : «Σοφόν γαρ ἓν βούλευμα τάς πολλάς χέρας Νικᾷ, συν ὄχλῳ δ’ ἀμαθία πλεῖστον κακόν».  Δηλαδή σε μία κυριολεκτική μετάφραση, η σοφή απόφαση νικά πολλά χέρια και η αμάθεια υποστηριζόμενη από τον όχλο, αποτελεί μέγιστο κακό. Επιχειρώντας περαιτέρω μία σύντομη ανάλυση και κατάδειξη της σημασίας του ρητού και ανατρέχοντας στην ιστορία μας, οι αγώνες των Ελλήνων, αφορούσαν την προάσπιση της ελευθερίας της πατρίδας μας και στη πλειψηφία τους ήταν αμυντικοί. Αυτό επικρατούσε από την εποχή του Ομήρου, δεδομένης της γνωστής ρήσης από την Ιλιάδα, «είς οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Η άμυνα όμως, θεωρείται αρκετή και ικανή ενάντια σε εχθρική επιβουλή, όταν προφανώς συνοδεύεται από νίκη, η οποία αποτελεί τον απώτερο σκοπό κάθε μάχης και πολέμου. Διαβάζοντας στη ΄΄Κύρου Ανάβαση΄΄ του Ξενοφώντα, ότι δεν αρκεί μόνον η γενναιότητα ή η ισχύς των όπλων («Ούτε πλήθος εστί ούτε ισχύς η εν τω πολέμω τας νίκας ποιούσα …») και έχοντας υπόψη ότι οι Έλληνες, διαχρονικά, έναντι των βαρβάρων, υπήρξαν ανέκαθεν, αριθμητικά λιγότεροι, θα λέγαμε ότι ο Ευριπίδης γράφοντας ότι «Σοφόν γαρ εν βούλευμα, τα πολλάς χέρας νικά», τον συμπληρώνει. Συμπερασματικά, ο  Έλληνας τραγικός ποιητής, θεωρεί και δίνει βαρύτητα στη σοφία ενός στρατηγικού σχεδίου σε σχέση με μία ΄΄στείρα΄΄ παιδείας, ποσότητα ισχύος, προκειμένου να επέλθει, όπως επισημαίνει και ο Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια, η νίκη («εν στρατηγική, δε νίκη»).